شعر ولادت امام حسن مجتبی ع

بگشا دیده که هنگام تماشا شده است
چهره ماه در این شهر هویدا شده است

شادمان است ز میلاد حسن(ع) ختم رسل(ص)
صاحب دسته گلی حضرت زهرا(س) شده است

پای تا سر همه حسن است و کمال است و جمال
عالم از مقدم او شاد و مصفا شده است

گهر باغ ولایت حسن ابن علی(ع) است
شاد از مقدم او حضرت مولا شده است

کیست این احمد ثانی است و یا ماه تمام
یا که قران مجید است که معنا شده است

ریزه خواریم و سر سفره ی احسان حسن(ع)
هر گدایی به در خانه اش آقا شده است

مرده بودیم و به دست کرمش زنده شدیم
نفس حضرت او روح مسیحا شده است

دیده ها را بنوازد قد و بالای حسن(ع)
وه چه فرزند علی(ع) خوش قد و بالا شده است

ای خدا شکر که ما شیعه ی مولاحسنیم
او که مانند علی(ع) شافع فردا شده است

نیمه ی ماه صیام است و به یمن قدمش
گل خنده به لب شیعه شکوفا شده است

 

عزای کریم اهل بیت علیهم السلام

مولا جگرش می سوخت از زهر جفا بسیار
زینب(س) به کنار او دستش به دعا بسیار

نوشید امام  دین ،چون زهر هلاهل را
زینب (س) همه جا سر زد، دنبال دوا بسیار

چون بار سفر می بست، امید دل زینب(س)
زینب(س) ز عدو می برد شکوه به خدا بسیار

راهی جنان می شد محبوب دل زهرا(س)
اما ز غم مولا، غم در دل ما بسیار

مولای کریم ما، از زهر جفا می سوخت
تا در غم او گرید هر اهل ولا بسیار

جز خیر و کرم از او نادیده کسی چیزی
زین رو ز غمش سوزد، دارا  و گدا بسیار

وقتی به حسین (ع) گوید لا یوم کیومک را
داند که رسد بر او اندوه و بلا بسیار

تابوت تو را دشمن با سنگ جفا می زد
تا هست به پا عالم، در سینه عزا بسیار

بر اهل جهان درس تسلیم و رضا دادی
تا آن که خدا از تو گردید رضا بسیار

کردی تو وفا اما، صد جور و جفا دیدی
مانند رسول الله(ص) نادیده وفا بسیار

رفتی و ز غم پشت  ابناء بشر بشکست
در دست بنی آدم، باید که عصا بسیار

امروز اگر سوزم از داغ غمت آقا
فردا به یقین چشمم بر دست شما بسیار

گل باغ ماه دعا

عزیز رسول خدا(ص) یا حسن (ع)
گل باغ ماه دعا یا حسن (ع)

نهادی قدم تا به روی زمین
شده خاک هم با صفا یا حسن (ع)

چه زیبنده ات نام نیکوی توست
به هر درد نامت دوا یا حسن (ع)

تویی منبع جود و فضل و کرم
همه تار و پودت سخا یا حسن (ع)

زبان قاصر از وصف خوبی توست 
تو ای خوب بی انتها یا حسن (ع)

به راه سعادت قدم می زنم
تویی چون مرا رهنما یاحسن (ع)

خدا را هزاران هزاران سپاس
که هستی به ما مقتدا یا حسن (ع)

به تو داده ام دل ز روز ازل
به عشقت ولی مبتلا یا حسن (ع)

تو فرمانروایی به دلهای ما
تو سلطان شاه و گدا یا حسن (ع)

خوشا خاک پای تو مولای من
به چشمان من توتیا یا حسن (ع)

اگر جنس قلب من از آهن است
ز اکسیر تو چون طلا یا حسن (ع)

هر آن کس که پیموده راه تو را
روان شد به سوی بقا یا حسن (ع)

تویی آبرومند نزد خدا  
شفیعم به روز جزا یا حسن (ع)

شعر ولادت حضرت امام حسن مجتبی ع

میوه زندگی حضرت زهرا (س) حسن(ع) است
عطر خوشبوی گل باغ تولا حسن (ع) است

در کرامات و فضایل علی (ع) دوم اوست
جانشین خلف حضرت مولا حسن (ع) است

نص قران علی(ع) و فاطمه(س) را دریا خواند
گوهر پاک  ز پیوند دو دریا حسن(ع) است

از قدومش همه ی عرش نشینان شادند
زینت عرش خداوند تعالی حسن(ع) است

آمد و دیده ی ما فرش قدمهایش شد
آن که دیده ز قدومش شده بینا حسن(ع) است

آمد و تاج شرافت به سر شیعه گذاشت
مایه ی عزت شیعه به دو دنیا حسن(ع) است

این پسر کیست که مانند محمد(ص) زیباست؟
پسری مثل نبی خوش قد و بالا حسن (ع) است 

جمله ی آخر من شرح همه قران است
شرح آیات و همه معنی و معنا حسن(ع) است

نام  زیبای حسن(ع) دارو و درمان من است
آن که بر جان و تنم هست مسیحا حسن (ع) است

فصل رویش

فصل روئیدن گل، موسم باران شده بود
روز میلاد تو آغاز بهاران شده بود

خوش قدم بودی و با آمدنت روی زمین
نعمت و مهر و وفا نیز فراوان شده بود

از گل روی تو بگرفت جهان بوی بهشت
خانه ی فاطمه(س) چون جنت و رضوان شده بود

گلشن آل عبا خرّمی تازه گرفت
همه دنیا ز قدوم تو گلستان شده بود

دل هر شیعه لبالب شده از عیش و سرور
از دل شیعه غم و غصه گریزان شده بود

ملک ایمان شده آباد پس از آمدنت
خانه ی کفر، یکی خانه ی ویران شده بود

حسن ابن علی(ع) از شوق سر از پا نشناخت
و حسین ابن علی(ع) قاری قران شده بود

هدیه داده است خدا یک گل زیبا به علی(ع)
حضرت فاطمه(س) هم خرّم و خندان شده بود