زندانی بی گناه

گریه های عاشقانه
ناله و اشک شبانه
بی گناهی
کنج محبس
حلقه ی زنجیرها و بند زندان 
ضربه های تازیانه
صورتی از ضرب سیلی
گشته نیلی
از جفا و ظلم هارون ستمگر
گشته زندان قتلگاه مردی از اولاد حیدر(ع)
در عزایش دیده ها تر
باغ دین را بار دیگر هست فصل برگ ریزان
مرغ جان حضرت موسای کاظم(ع)
زخم خورده
پرکشیده از قفس
راهش به سوی آسمان ها
بچه هایش
در مدینه
دست غم برسر
دلی لبریز خون و سینه ها لبریز غصه
شهر سرتا پا عزادادار
چشم های آسمان هم
مثل چشم شیعه خونبار
قدسیان
کروبیان
اهل زمین
از ماهی دریا و از مرغ هوا
جمله به داغ او گرفتار
سخت و جانسوز است
 این داغ
داغ داغ میوه ی قلب رسول الله خاتم
داغ داغ حضرت موسای کاظم(ع)

با دلی آزرده از جور زمان
شد راهی جنات رضوان
انبیا و اولیا در جنت رضوان عزادار
صاحب بزم عزا
زهراست زهرا(س)

شعر شهادت امام موسی کاظم ع

دوباره در غم تو روضه خوان شدم مولا
بسان مادرتان قد کمان شدم مولا

به یاد آن همه زخمی که زیر زنجیر است
دو دیده خون شد و آتش فشان شدم مولا

به بند بوده ای آقا تو سالهای مدید
و من ز داغ تو بی خانمان شدم مولا

شکسته پهلوی تو مثل مادرت زهرا(س)
دلم شکست و به آه و فغان شدم مولا

شنیده ام که تو را هم کتک زده دشمن
ببین که از غم تو ناتوان شدم مولا

تو از شکنجه ی دشمن کبود بازویی
به یاد بزم غم و خیزران شدم مولا

ز ابر دیده خود اشک غصه می ریزم
بهار بودم و از غم خزان شدم مولا

تو رفتی و همه عالم شبیه زندان شد
اسیر بند غمی جاودان شدم مولا

تو سایبان سر شیعه بودی آقا جان
ببین که بی تو چه بی سایبان شدم مولا

ز داغ تو همه ی عمر گریه خواهم کرد
شبیه اهل جهان نوحه خوان شدم مولا