اذن محرم

تا خدا بر شیعیان اذن محرّم می دهد

سینه ای آکنده از اندوه و ماتم می دهد

یوسف زهرا(عج) ز داغ جد خود گرید مدام
شیعیان را هم خدا اشکی دمادم می دهد

اشک چشم یوسف زهراست سیل خون ولی
حق تعالی شیعیان را اشک نم نم می دهد

قطره های اشک در ماه محرّم پر بهاست
حق تعالی اشک را از چاه زمزم می دهد

چون که می خواهد به ما توفیق صد چندان دهد
او به شیعه رخصت سینه زدن هم می دهد

می کشاند شیعه را در هر کجا بزم عزاست
بعد او را نوحه و مرثیه و دم می دهد

هر که در این بزم غم توفیق خدمت یافته
مزد ایشان را خدا قدر مسلّم می دهد

دردمندی که عزادار حسین ابن علی(ع) است
از برای درد او درمان و مرهم می دهد

عالم هستی مکدّر گردد از داغ حسین(ع) 
در عزای او خدا غم را به عالم می دهد

پرچم ماه عزا هر جا که شد در اهتزاز
هر چه خواهی از خدا در پای پرچم می دهد

ما سیاهی لشکر ماه محرّم می شویم
او به ما پاداش افراد مقدّم می دهد

قلب ما در هر محرم بیت الاحزان می شود
شکر ایزد را که بر ما غصه و غم می دهد