عشق علی علیه السلام

کیستم من؟ بنده ای لبریزم از نام خدا
ذکر تسبیح و مناجاتم علی مرتضی(ع)

صبح ها تا می گشایم چشم، گویم یاعلی(ع)
یا علی(ع) ورد لبم از صبح تا وقت عشا

یاعلی(ع) گویم، که باشم «با علی(ع)» هر روز و شب
ای خدا ما را مکن یک لحظه هم از او جدا

شیعه ای هستم که لبریزم من از عشق علی(ع)
عاشقی یعنی برای او نمودن جان فدا

چون که جستم من بقا را در فنای او شدن
گم شدم از خویش و در مولای خود گشتم فنا

هر دعایی می کنم ایزد اجابت می کند
چون که می گوید علی(ع) آمین مرا بعد از دعا

عشق حیدر(ع) خانه ی دل را مزین می کند
آری از عشق علی(ع) بگرفته دل رنگ و جلا

وقت آسایش، علی(ع) ذکر مناجات من است
یاعلی(ع) ورد لبم در موسم رنج و بلا

دردها درمان شود وقتی طبیب ما علی(ع) است
نام حیدر(ع) هست بر هر درد بی درد بی درمان دوا

در رکوع خود گدا را می دهد انگشتری
او امیر است و منم بر درگه لطفش گدا

راه شیعه روشن و کوی سعادت مقصدش
من غلام حیدرم، او رهنما و مقتدا

عالم هستی به عشق پنج تن آمد پدید
پنج نوری که همه بودند آل مصطفی(ص)

در رضای او رضای حضرت حق منجلی است
ای خدا توفیق ده تا او شود از ما رضا

چون که با نص نبی(ص) ذکر علی(ع) هم بندگی است
یاعلی(ع) می گویم و حق را کنم حمد و ثنا

با محمد(ص) شد برادر در حدیث منزلت
بعد پیغمبر، علی(ع) افضل ز کل انبیا

ذکر تسبیح ملائک نیز ذکر یا علی(ع)است
جنت رضوان هم از نام علی(ع) شد با صفا

تار و پود من عجین گردیده با نام علی(ع)
پس ندارم واهمه از سختی روز جزا