آتش عشق

ما را پس از این دیگر،دیوانه شدن هرگز
دور از می و از جام و پیمانه شدن هرگز

عمریست که می نوشم از جام لب دلدار
من با لب پیمانه بیگانه شدن هرگز

چون آتش عشق یار سوزانده پر و بالم
دیگر پس از این غیر از پروانه شدن هرگز

هر روز هزاران بار میمیرم از عشق یار
چون زنده ی عشقم من، افسانه شدن هرگز

آباد شدم زیرا ویرانه نشین بودم
ویرانه نشینان را ویرانه شدن هرگز

من با مژه ی دلدار، گر کشته شوم صدبار 
گر زنده شوم دور از میخانه شدن هرگز

مستم من و هستم من، هستم من و مستم من
چون مستم و هستم من، فرزانه شدن هرگز

بتخانه ی میخانه شد کعبه ی حاجاتم
طوف حرمی غیر از این خانه شدن هرگز