مصباح الهدی

ای آسمان با چشم دل فضل و کرامت را ببین
آمد حسین ابن علی(ع) شوق شهادت را ببین
 از مقدم او با صفا باغ ولایت را ببین
در چهره ی شیر خدا شوق و رضایت را ببین

در عرش از میلاد او شادی فراوان گشته است
 بیت امیرالمومنین(ع) همچون گلستان گشته است
ذکر ملائک یک به یک آیات قران گشته است 
ورد لب اهل زمین تسبیح یزدان گشته است

در بیت زهرا(س) و علی(ع) جبریل می خواند غزل
خندد حسین ابن علی(ع) شیرین تر از قند و عسل
از بس که خوش سیماست او ، گردیده او ضرب المثل
دلدادگان کوی او، خیل ملائک از ازل

بگذاشت پا روی زمین چون خامس آل عبا
بر روی دست خویشتن قران گرفته مصطفی(ع)
زهرا(س) به حال سجده و دارد به لب شکر خدا
تهلیل و تحمید خدا ورد لبان مرتضی(ص)

با بذل جان خویشتن اسلام را احیا کند
قران کتاب وحی را با خون خود معنا کند
در این جهان او پرچم عدل و شرف بر پا کند
با ترک سر فرمان حق را مو به مو اجرا کند

بگذاشت پا بر روی خاک، آن دلربا، آن بهترین
دنیا به یمن مقدمش زیباتر از خلد برین
خرسند اهل آسمان، خرم همه اهل زمین
تبریک گوید بر نبی(ص)،روح القدس، روح الامین

ماه امیر المومنین(ع)، خورشید بزم  مومنان
سرتا به پا شور و شعف،معنا و مفهوم اذان
هم خامس آل عبا(ع)، هم پیشوای شیعیان
جسم به خون غلطیده اش، آیات حق را ترجمان

هر عاقلی دیوانه اش، هر مومنی پروانه اش
اهل سماوات و زمین، جمله گدای خانه اش
در مدح او گوید سخن، هم خویش هم بیگانه اش  
نوشیده هر آزاده ای، می از لب پیمانه اش

آمد به دنیا تا کند شور حسینی را به پا
آمد که در راه خدا گردد سرش از تن جدا
آمد که او در خون خود با شوق بنماید شنا
آمد که هر آزاده را با حق نماید آشنا

آمد به دنیا تا شود ناجی ترین نوح جهان
آمد به دنیا تا شود عیسای هر عهد و زمان
آمد به دنیا تا شود مصباح ره گم کردگان
آمد به دنیا تا شود محبوب قلب شیعیان

دنیا گلستان می شود، از غنچه ی لبخند او

شیرین تر از شهد و عسل، لبهای همچون قند او

دل می برد از عاشقان، افتاده دل در بند او 

راه سعادت راه او، پیوند حق ، پیوند او