شعر شهادت امام صادق علیه السلام

ای صداقت از تو درس آموخته
زهر کین جان و تنت را سوخته

گوهر هر علم در دریای توست
طور ایمن کوی قربنای توست

نام صادق هست بس زیبنده ات
راستگویان جمله ره پوینده ات

عالمان جمله ارادت مند تو
حضرت حق هم رضایت مند تو

نام تو سر چشمه ی آب بقا
مکتب شیعه گرفت از تو بنا

از تو چشم شیعیان پر نور شد
بی تو هرکس شد، دو چشمش کور شد

خو گرفته با لبانت آیه ها
قدسیان گرد تو چون پروانه ها

تک تک آیات را معنا تویی
صادق(ع) و زیبا گل زهرا(س) تویی

ای امید روز حشر شیعیان
براصول دین تو هستی پاسبان

نام تو تسبیح صبح و شام ماست
پیروی از راه تو اسلام ماست

علم تو اصل الاصول دین ما
راه تو راه تمام انبیا

از دمت قران دوباره جان گرفت
شد سعید آنکس ز تو فرمان گرفت

ای کلام تو همه تفسیر وحی
مکتب تو مکتب تکثیر وحی

علم و ایمان را تو جان بخشیده ای
تو حقیقت را زبان بخشیده ای

ای چراغ راه اهل معرفت
ای تو بر انسان ز ایزد موهبت

زندگی یعنی ولای حیدری
طاعت محض از امام جعفری

ابر دیده  در غمت بارانی است
شیعه دلخون، گرم سرگردانی است

خاک غم بر سر تمام قدسیان
رخت غم بر تن تمام خاکیان

جای جای این زمین بزم عزاست
عالم هستی همه ماتمسراست

ما به تو داریم ارادت از قدیم
تا قیامت داغدار صادقیم