آسایش

آنان که ذات کبریا را می شناسند
حق می پرستند و خدا را می شناسند

دست نیازشان به سوی آسمان است
وقت دعا روح دعا را می شناسند

بیمار درد عشق بازی با خدایند
بر درد خود آری دوا را می شناسند

لبهایشان مشغول ورد است و مناجات
مفهوم توحید و ثنا را می شناسند

غیر از رضای حق تمنایی ندارند
این قوم معنای رضا را می شناسند

در خانه ی دلهایشان غیر از خدا نیست
مفهوم زنگار و جلا را می شناسند

تسلیم فرمان خداوند کریمند
تسلیم بی چون و چرا می شناسند

بعد از خدا فرمانبر امر رسولند
چون این جماعت مصطفی(ص) را می شناسند

فرمانبر امر اولوالامرند آنها
یعنی علی مرتضی(ع) را می شناسند

حب علی(ع) و آل او دارند در دل
یعنی که اصحاب کسا را می شناسند

تاج ولای مرتضی(ع) دارند بر سر
یعنی که آنان مقتدا را می شناسند

راه سعادت را بپیمایند آنها
راه خدا و رهنما را می شناسند

دنیا پل آسایش عقبای آنهاست
مفهوم و معنای بقا را می شناسند

 فردا به جنت میهمانان خدایند
فضل خدا، روز جزا را می شناسند