نوحه موسم عزا

شد محرّم و گشته موسم مصیبت و عزا
کربلا شده غرق درد و رنج و غصه و بلا

مانده تشنه لب جمله کودکان ز قحط آب
ناتوان شده وای من علی اصغر(ع) رباب
می شود دل سنگ هم به حال او کباب
اهل آسمان با رباب دل شکسته همنوا

می شود روان ساقی حرم سوی فرات
تا که یابد او از برای تشنگان ره نجات 
تا به دست او حل شود تمام مشکلات
ساقی حرم آن عموی مهربان خیمه ها

جمله کودکان دیده هایشان  به در در انتظار
جمله بانوان دست بر دعا امیدشان به کردگار
ساقی حرم مشک خالیش به دوش، بی قرار
حمله ور سوی دشمن است و دل پر از رجا

ساقی حرم عاقبت رسیده در کنار آب
در میان آب ناگهان بدید عکس ماهتاب
مشک آب را پر کند امیر عشق با شتاب
تشنه لب روان شد به سوی خیمه مظهر وفا

حمله ور به او جمع بی شمار دشمنان
می رسد به گوش بانگ تیر و خنجر و سنان
عده ای دگر تیرهای خود نهاده در کمان
شد ز ضربه ها دست های ساقی حرم جدا

ساقی حرم همان سر آمد دلیرها
ثانی علی(ع) که در شجاعت است شیر شیرها
چشم های او و مشک هر دو شد نشان تیرها
خشک تر شد از کویر وای من لب صغیر ها

شد ز زین نگون علمدار و ساقی حرم
خیمه ها شدند پر از اشک و آه و غم 
قامت حسین(ع) شد از بار غصه خم
می رسد به گوش نوای آه و ناله و نفیر ها

زینب(س) حزین دست غصه می زند به سر
زیر بار غم شکسته شد ز زین العابدین(ع) کمر
شد ز خون دل چشم های ساکنان خیمه تر  
اهل آسمان به درد و رنج و غصه مبتلا

بی کس و غریب مانده است حسین فاطمه بین دشمنان
کشته گشته اند عون و جعفر و علی اکبر(ع) جوان
حلق اصغرش شد نشان تیری از کمان به ناگهان
گشته بحر خون ز خون کشتگان زمین نینوا

می شود سر حسین فاطمه(س) ز پیکرش جدا
کو به کو سر بریده اش به روی نیزه ها
خاندان او می شوند اسیر قوم اشقیا
می روند پا برهنه تا به شام غم ز کربلا

نوحه ی شرح ام الکتاب

یا حسین(ع) جان ما به قربانت
جان به قربان کام عطشانت

یا حسین(ع) شرح ام الکتابی
یا حسین(ع) نوری تو آفتابی 
تا ابد بر جان ما می تابی
شیعیان جمله سر به فرمانت

تو سراپا شوری و فریادی
دشمن هر ظلم و هر بیدادی
می دهی بر ما درس آزادی
داده ای جان در راه ایمانت

کشته شد هفتاد و‌ دو همسنگر
کشته شد هم اکبر(ع) و هم اصغر(ع)
کشته شد علمدار دلاور
شد فدای تو جمله یارانت

سر جدا می گردد از پیکرت 
به اسارت می رود خواهرت
می زند تاول پای دخترت
زین مصیبت یک جهان گریانت

چون نداری دیگر همسنگری
می شود راس تو خاکستری
خواهری مانده با چشم تری
دست غم دارند بر سر طفلانت

جسم تو زیر صدها شمشیر
خواهرت از داغت می شود پیر
می کشد او از دل آه شبگیر
می کند اما بوسه بارانت

جسم تو بر روی خاک صحرا
رأس خونینت بر نی واویلا
خانه ی غم شد از داغت دل ها
عالمی گردیده است حیرانت

روی نی رأست می خواند قرآن
پای نی از داغت گریان طفلان
ناله ها می رود تا آسمان
بس که جان سوز است مولا الحانت

می رسد چون که کاروان به شام
می خورد بر سر تو سنگ از بام
تا غمی افزون گردد بر آلام
جان فدای موی پریشانت

راس تو در خرابه ای در شام
در طبقی بود شبیه طعام
می شود مهمان جمع ایتام
تا شود رقیه(س) به قربانت

نوحه محرم آمد

ای شیعه خون گریه کن آمد محرّم
قلب ملائک شده لبریز از غم

ای شیعه خون گریه کن، از جور اعدا
آمده در کربلا فرزند زهرا(س)
می شود از خون او لاله گون صحرا
عالم ز داغش شود لبریز ماتم

بسته می شود به روی خیمه ها آب
آب شود در میان خیمه نایاب
از تشنگی می شوند اطفال بی تاب
گریه کن ای دیده از این غصه نم نم

در خیمه ای حضرت سجاد(ع) بیمار
شد زینب(س) دل غمین او را پرستار
کشته شود از حسین(ع) هفتاد و دو یار
صحرای کرب و بلا از خون شود یم

کشته شود عون و عبدالله و جعفر
در خون شنا می کنند قاسم(ع) و اکبر(ع)
چشمان اهل حرم از خون دل تر
احوالشان می شود محزون و درهم

گردد ساقی حرم در خون شناور
هر دودست او جدا گردد ز پیکر 
 بر جسم او می خورد تیر مکرر
از مشک و از چشم او جاری شود دَم

کرب و بلا می شود صحرای محشر
گردد نشان بهر تیر حلقوم اصغر(ع)
با کام تشنه شود چون لاله پرپر
ریزد ز داغش رباب اشک دمادم

بر نی می رود سر سبط پیمبر(ص)
دل ها می شود مجروح از داغ اکبر(ع)
پاره گردد جگرها از داغ اصغر(ع)
تا قیامت نیست بر این زخم مرهم

پای برهنه کودکان در دشت و صحرا
شلاق و کعب نیزه و زخم زبان ها
تاول زند از داغی یِ شن ها کف پا
بر بانوان کاروان هم نیست مَحرم 

خون گریه کن ای دیده ماه عزا شد
وقت عزای خامس آل عبا(ع) شد
یاران سر او از قفا از تن جدا شد
از این مصیبت روز و شب نالیده آدم 

زینب(س) کنار قتلگه، دور و برش خون
یک چشم زینب(س) اشک و چشم دیگرش خون 
کشتی نشسته در گل و سر تا سرش خون
شد رنگ خون از این مصیبت رنگ پرچم

آدم ز داغت یا حسین(ع) خون گریه کرده
نوح نبی(ع) از هر دو عین خون گریه کرده
عیسی(ع) به حال شور و شین خون گریه کرده
خون گریه کرد از داغت ابراهیم(ع) ادهم 

خون ریزد از چشم ملائک همچو باران
گردد ز خون رنگین زمین از خون یاران
اهل زمین تا صبح محشر جمله نالان
بر جمله غم های جهان داغی است اعظم 
 
در دشت و صحرا کاروان آواره گردد
از ضرب سیلی گوش طفلی پاره گردد
زینب(س) ببیند صحنه را بی چاره گردد
بیت العزا گردد از این غم کل عالم

زهرا(س) و حیدر(ع) تا ابد ماتم نشینند
آل علی(ع) تا صبح محشر دل غمینند
پیغمبران و اولیاء زار و حزینند
نالد ز داغ تو نبی الله(ص) خاتم

یا حسین علیه السلام

فدای تو یاحسین(ع) جان ما
فدای تو دین و ایمان ما

یاحسین(ع) شرح قرآن تویی
یاحسین(ع) ماه تابان تویی

یاحسین(ع) معنی کوثری
واسط فیض خدای اکبری

یاحسین(ع) چراغ هدایتی
رهنما به سوی سعادتی

به راه دین داده ای اکبرت
نشان تیر حنجر اصغرت

برادرت ساقی خیمه هاست
همان که الگوی مهر و وفاست

جدا دو دستش شد از پیکرش
به نیزه ای از بغل شد سرش

فدای دین شد علمدار تو
برادر و حامی و یار تو

یاحسین(ع) به دشت کربلا
به خون خویش کرده ای تو شنا

زیر صد نیزه ی شکسته پیکرت
بوسه زد بر رگ بریده خواهرت

به کربلا بی کفن پیکرت
به بزم مِی رفته مولا سرت

کشد زبانه آتش از خیمه ها
صدای ناله می رود تا سما

میان خیمه بیمار کربلا 
کنار او پرستار کربلا

می دوند پابرهنه کودکان
روی شن های داغ، خسته جان

اسیر بند ستم دخترت
به بند غم شد اسیر خواهرت

سرت روی نیزه ی دشمنان
به پای نی اشک و آه و فغان

زد عدو خیزران بر لبت
دل شده پر ز درد و غمت

سر تو بر نیزه در شهر شام
نشان سنگ از روی پشت بام

تو در خرابه شدی میهمان
رقیه(س) بودی تو را میزبان

یا حسین(ع) ای تو معنای نور
شد سرت میهمان تنور

یاحسین(ع) ای تاج فخر ما
از قفا گشته سرت جدا

نشسته در عزای تو مادرت
به سر زند دست غم خواهرت

تویی حسین(ع)، شرح ام الکتاب
شفیع ما تویی به یوم الحساب

امیر ما تویی و نعم الامیر
به لطف خود دست ما را بگیر

دوباره محرم رسید

خدایا دوباره محرم رسید
زمان غم و درد و ماتم رسید

به کرب و بلا شور محشر بپاست
دل اهل عالم به غم مبتلاست

چو کرب و بلا صحنه ی جنگ شد
شب و روز ما هر دو یکرنگ شد

شده روز ما مثل شب تار تار
بگرید بشر روز و شب زار زار

به بالای نی راس قرآن شود
دل مؤمنان بیت الاخزان شود

به کرب و بلا می شود قحط آب 
دل اهل عالم از این غم کباب 

حسین(ع) است و هفتاد و دو حق طلب
همه مایه ی افتخار عرب

حسین(ع) است و هفتاد و دو مرد دین
که هستند تاج سر مؤمنین

حسین(ع) است بر لشکر حق امیر
که در کل عالم ندارد نظیر

شود کشته انصار و یاران او
فدای ره دین شود جان او

علمدار لشکر ابوفاضل(ع) است
که از کودکی دشمن باطل است

ابوفاضل(ع) آن ساقی تشنگان
ندارد شبیهی به هفت آسمان

ابوفاضل(ع) آن زاده ی بوتراب
شود تشنه لب کشته نزدیک آب

 چراغ هدایت شود سرنگون
شود کربلا مثل دریای خون

چو کرب و بلا می شود پر بلا
شود واسط فیض حق سر جدا

شود زینب(س) و بانوان حرم
به همراهی کودکان حرم

اسیر بلا و اسیر ستم
اسیر دو صد درد و اندوه و غم

سوی شام غم ها رود کاروان
همه پا برهنه، همه خسته جان

ز غصه به لب می رسد جانشان
رسد تا فلک آه و افغانشان

به نیزه شود راس هر قهرمان
و سرها جلودار این کاروان

رسد کاروان چون که در شهر شام
به سرها خورد سنگ از پشت بام

محرم شود ماه اندوه و غم
صفر ماه ظلم است و ماه ستم

همین که محرم بگوید سلام
شود خنده بر اهل ایمان حرام

صفر بست وقتی که بار سفر
بماند بشر قلب خون، چشم تر

روز مباهله

پنج نور هدایتید شما
پای تا سر عبادتید شما
هست صف های دیگران باطل
صف حق و حقیقتید شما
+++++
پنج تَن، پنج نور، نور خدا
پنج خورشید و پنج نور هُدی
جلوه گاه حقیقت اینانند
صادقانه بدون رنگ و ریا
+++++
پنج خورشید جمع در یک جا 
همه مانند باغ گل زیبا
راهی یک مبارزه هستند
جنگ با شرک و کفر و زشتی ها
+++++
پنج تفسیر ناب از قرآن
پنج تا معدن پر از ایمان
بهر اثبات حق همین کافی است
بس کنید ای اهالی نجران
+++++
یک طرف پنج شرح قرآن است
یک طرف هم نماد کفران است
هر دو آماده مباهله اند
جنگ مابین حق و شیطان است
+++++
یک طرف پای تا به سر ایمان
سوی دیگر اهالی نجران 
هر دو آماده ی مباهله اند
جنگ ایمان مقابل شیطان

ولادت امام کاظم ع

بر روی گل امام هفتم صلوات
بر رهبر و رهنمای مردم صلوات
بر آن که ز یمن مقدم پر خیرش
بر روی لب ماست تبسم صلوات
+++++
ای هفتمین چراغ هدایت خوش آمدی
ای قبله گاه دین و دیانت خوش آمدی
دل های  شیعیان شده از مقدم تو شاد
ای رهنمای راه سعادت خوش آمدی
+++++
ای نور چشم آل محمد(ص) خوش آمدی
ای حجت خدای مؤبد خوش آمدی
روئیده خنده روی لب اهل آسمان
ای جانشین هفتم احمد(ص) خوش آمدی
+++++
ای حجت خدا قدمت روی چشم ما
ای دافع بلا قدمت روی چشم ما
از مقدمت صفا گرفته همه عالم وجود
 احسنت، مرحبا قدمت روی چشم ما
+++++
ای واسطه ی فیض خداوند ودود
ای علت ایجاد همه ملک وجود
از مقدم تو فرشتگان دلشادند
تقدیم تو از خدا تحیات و درود

عید اکمال دین

انتخاب خود خداست علی(ع)
نائب خاص مصطفاست علی(ع)
معنی آیه های قرآن اوست
رهبر و رهنمای ماست علی(ع)
+++++
بشِنو از حقیر لُبّ کلام
نکته ای ناب در خصوص امام
بوده حیدر(ع) امام روز نخست
گر چه روز غدیر شد اعلام
+++++
هر کجا هست جمع و انجمنی
فاش گویم به دوستان سخنی
از ازل بوده است امام، علی(ع)
گر چه شد در غدیر خم علنی
+++++
مصطفی(ص) را برادر است علی(ع)
جانشین پیمبر(ص) است علی(ع)
هست چون جانشین پیغمبر(ص)
با محمد(ص) برابر است علی(ع)
+++++
بنویس به خط خوش هزاران دفتر
تاج شرفی است شیعیان را بر سر
آن تاج شرف علی(ع) و احمد(ص) هستند
احمد(ص) علی(ع) است و مصطفی(ص) هم حیدر(ع)
+++++
عید ولایت است و به لب ذکر یا علی(ع) است
یک عمر دیده و دل ما هر دو با علی(ع) است
نامی که هست زینت عرش خدا علی(ع) است
ورد لب ملائکه صبح و مسا علی(ع) است

شد انتخاب چون که به حقّ، مرتضی علی(ع)
روح الامین به صوت جلی گفت یا علی(ع)

ورد زبان مردم هر دو سرا علی(ع) است
فریاد جنّ و انس و همه ماسوا علی(ع) است
تسبیح و ذکر ماهی و مرغ هوا علی(ع) است
آیات وحی و شرح اذان و دعا علی(ع) است

حق الیقین و معنی ایمان و باور است
هر کس که زیر پرچم او نیست کافر است

جشن ولای آل محمّد(ص) مبارک است
اکمال دین خالق سرمد مبارک است
جشن و سرور امّت احمد(ص) مبارک است
مولا علی(ع)نشسته به مسند، مبارک است

عید غدیر افضل اعیاد امّت است
اکمال دین و موقع اتمام نعمت است

عید غدیر، عید علی(ع) عید حیدر(ع) است
جشن ولایت است و دو عالم منوّر است
حیدر(ع) امیر شیعه، وصیّ پیمبر(ص) است
ذکر لب ملائکه، الله اکبر است

تبریک و تهنیت که علی(ع) مقتدای ماست
 مولای ما و تاج سر جمله انبیاست

روح الامین به مدح علی(ع) شد ترانه خوان
روح القدس به ماذنه سر می دهد اذان
تسبیح کردگار شده کار قدسیان
هستند ماه و انجم و خورشید شادمان

تهلیل ذکر دم به دم جبرئیل شد
تکبیر ذکر نوح و کلیم و خلیل شد

امّ الکتاب و معنی علم الکتاب اوست
مولای ما و هم سخن آفتاب اوست
گلزار عشق و معدن عطر و گلاب اوست
ای شیعه مژده شافع روز حساب اوست

با خطبه ی غدیر علی(ع) را شناختیم
گفتیم یا علی(ع) و به عشقش گداختیم

او حیدر(ع) است و احمد(ص) مرسل برادرش
او مرتضی(ع) و دخت رسول(ص) است همسرش
تا اوج کبریاست بلندای باورش 
سیراب مؤمنان همه از حوض کوثرش

او هست حقّ و حقّ همه در اوست منجلی
شکر خدا که ذکر لب ماست یا علی(ع)
 
مردی که بود یاور پیر فقیر اوست
مردی که بود مونس طفل صغیر اوست
در راه حفظ دین بَطَلِ بی نظیر اوست
با امر حقّ به عالم هستی امیر اوست

مولای مؤمنان و وصیّ محمّد(ص) است
او نیز انتخاب خداوند سرمد است

حلال مشکلات بشر کیست جز علی(ع)؟
دست گره گشای دگر کیست جز علی(ع)؟
یار رسول(ص) وقت خطر کیست جز علی(ع)؟
شب زنده دار تا به سحر کیست جز علی(ع)؟

کم گفته ایم هر چه بگوئیم یا علی(ع)
کم بوده ایم هر چه که باشیم با علی(ع)

ای مؤمنان وصی رسول خدا(ص) علی(ع) است
شان نزول و ترجمه ی هل اتی علی(ع) است
تسبیح و حمد و ذکر و نماز و دعا علی(ع) است
یارب سپاس رهبر و مولای ما علی(ع) است

در آزمون سخت الهی قبول شد
شایسته ی خلافت بعد از رسول(ص) شد

عید غدیر عید همه آفرینش است
عید نجاح و موسم فتح و گشایش است
عید سپاس و حمد و ثنا و ستایش است
عید کمال و حکمت و ایمان و رویش است

شادند مؤمنان همه از پیر تا صغیر
نوشند جرعه از مِیِ ناب خُم غدیر

بعد از رسول(ص) افضل آل عبا علی(ع) است
بر درد و رنج و محنت شیعه دوا علی(ع) است
آن کس که هست زینت عرش خدا، علی(ع) است
بر ساکنان عرش خدا، مقتدا علی(ع) است

هر صبح و شام ذکر لب ما علی(ع) علی(ع) است
شکر خدا که او به همه مؤمنان ولی است

 هارون احمد(ص) است و وزیر پیمبر(ص) است
کفو بتول و معنی و مصداق کوثر است
وقت نبرد او اسدالله و صفدر(ع) است
میزان حقّ به صحنه ی فردای محشر است

دین را نماز فرع و علی(ع) هست از اصول 
تنها نماز شیعیان علی(ع) می شود قبول

بعد از غدیر مردم عالم وظیفه چیست؟
آن ظالمی که غصب ولایت نموده کیست؟
عاقل که پیرو ره و رسم سقیفه نیست
ای خوش به حال آن که فقط شیعه ی علی(ع) است

لعنت به دشمنان علی(ع) روز و شب مدام
تنها علی(ع) وزیر رسول(ص) است والسّلام   

رباعی ولادت امام هادی علیه السلام

ای افتخار نوکریت آبروی ما
تو پاسدار دینی و تو حجت خدا
ای علت هبوط ملائک از آسمان
در مقدمت ستاره بریزند از سما
+++++
بی عشق تو زندگی حرام است آقا 
با عشق تو زندگی به کام است آقا
تو آمدی و خنده به لبها روئید
نام تو تحیّت و سلام است آقا 
+++++
مولا تو و ما همه گدایت هستیم
باقی تو و ما همه فنایت هستیم
جان ها به فدای مقدمت آقا جان
سرگشته و محتاج دعایت هستیم
+++++
هر شیعه ز مقدم شما دل شاد است
از درد و غم و رنج و بلا آزاد است
خوش آمدی ای واسطه ی فیض خدا
خوشحال دل بشر از این میلاد است
+++++
خوش آمدی به جهان مقدمت مبارک باد
ز مقدمت شده اند اهل این جهان دلشاد 
صفا گرفته جهان از قدوم تو آقا
مبارک است مبارک، مبارک این میلاد

توبه

گاهی اوقات توبه کردن ها
توبه ای اشتباه می باشد
 توبه کردن از آنچه «معروف» است
در حقیقت گناه می باشد

مثلا توبه کرده از اشکی 
که برای حسین(ع) جاری شد
یا اگر در عزای آل رسول(ص)
کار او اشک و آه و زاری شد

توبه کرده چرا حرم رفته
زائر مرقد رضا(ع) شده است
یا پیاده، برهنه پا، غمگین
زائر کوی کربلا شده است

توبه کرده چرا دعا خوانده
متوسل به مرتضی(ع) شده است
توبه کرده چرا مدد جو از
احمد(ص) و آل مصطفی(ص) شده است 

توبه کرده از آن که روزی او
سجده کرده به مُهر وقت نماز
سجده بر فرش می کند الان
تا که باشد عبادتش ممتاز

توبه کرده ز اعتقاداتش
منکر فضل پنج تن(ع) شده است
علتش آن که شوربختانه
با «ابالیس» هم سخن شده است

توبه کرده از آن که روزی او
یاعلی(ع) بوده است ورد لبش
یا که با عشق خاندان رسول(ص)
طی شده لحظه های روز و شبش

هر که این گونه توبه بنماید
در حقیقت به قهقرا رفته
رفته در قعر چاه گمراهی
یا به جنگ خود « خدا » رفته

در چنین توبه شک ندارم من
نقش ابلیس سخت پر رنگ است
هر کسی که چنین کند توبه
شک ندارم کُمیت او لنگ است

هر کسی کرده اینچنین توبه
توبه باید کند ز توبه ی خود
چون زده ضربه ها به پیکر دین
با چنین توبه ای به نوبه ی خود

منکران فضائل حیدر(ع)
همه مرتدّ و خارج از دینند
دم زنند از خدا اگر شب و روز
فاقد دین و کیش و آیینند

بود شیطان ز جنس جنّ اما
در میان فرشتگان می زیست
همنشین فرشتگان چون شد
نام او هم نوشته شد در لیست

امر شد بر فرشتگان ز خدا
که به آدم کنند سجده عُموم
سر به سجده نبرد چون ابلیس
گشت از رحمت خدا محروم

گر به ظاهر شبیه ما هستند
اولیاء(ع) جنسشان ز نور خداست
شجری واحدند مصطفی(ص) و علی(ع)
میوه اش خانواده ی زهراست

آفریده شدند اولیاء(ع) از نور
ما ولی از گِل آفریده شدیم
قلب ما شد ز نورشان روشن
شکر یارب که برگزیده شدیم

چون خدا و رسول(ص) و آل رسول(ص)
سرپرستان مؤمنان هستند
شیعیان جمله سر به فرمان و
سر بلند از هر امتحان هستند