عید فطر

ما شیعه ی محمّد(ص) و زهرا(س) و حیدریم

ما میهمان سفره ی احسان داوریم

شکرانه ی ضیافت یک ماه ی خدا
محفل نشین محفل الله اکبریم
****
ماه مبارک رمضان رفت، حیف شد 
آن حال ناب وقت اذان رفت، حیف شد

عید سعید فطر رسیده  هزار شکر 
ماه خدای عالمیان رفت، حیف شد
****
عید شکر خدای سبحان است
عید ختم کتاب قرآن است

عید یک ماه بندگی خداست
وقت شادی اهل ایمان است
****
عید فطر است، مؤمنان تبریک
عید عشق است، عاشقان تبریک

عید پیروزی و سر افرازیست
سر بلندان امتحان تبریک
****
عید ماه ضیافت است این عید
عید خیر و سعادت است این عید

عید حمد خدای سبحان است
عید شکر عبادت است این عید

مرثیه شهادت حضرت علی علیه السلام

شب تا سحر اگر که خدا را صدا کنم 

یا روز و شب اگر به خدا التجا کنم
شب های قدر اگر که دمادم دعا کنم
در سایه سار شیعگی مرتضی(ع) کنم
کعبه به یمن مقدم او گشت محترم

نوشید تا که شهد شهادت امیر دین
پوشیده شد لباس عزا بر تن زمین
رخت سیاه شد به تن کعبه همچنین
انگشتر رسول خدا(ص) گشت بی نگین
بگرفت حق ز عالمیان اعظمِ نِعَم

از فرش تا به عرش به رنگ عزا همه
دست عزا به سینه ی اهل ولا همه
گریان در این عزا بصر انبیا همه
کروبیان به غصه و غم مبتلا همه
نالد عرب ز غصه و گرید ز غم عجم

فرق علی شکافت، مسلمان یتیم شد
آیات وحی خالق سبحان یتیم شد
شرح و بیان و معنی قرآن یتیم شد
خورشید و ماه و اختر تابان یتیم شد
یکباره شد زمین و زمان مبتلا به غم

صاحب عزاست در غم حیدر(ع) خود خدا
بزم عزا به پا شده در عرش کبریا
جبریل نوحه خوان و مَلَک نیز در نوا
آوای یا علی(ع) است که پیچیده در فضا
گویند تسلیت همه اهل سما به هم

رنگین ز خون سر چو ردای علی(ع) شده
مسجد سیاه پوش عزای علی(ع) شده
محراب غصه دار برای علی(ع) شده
ماتمسرای کوفه سرای علی(ع) شده
پوشیده رخت غصه به تن گلشن اِرَم

او قبله گاه اهل یقین بود و در غمش
فرمانروای مُلک زمین بود و در غمش
ام الکتاب و معنی دین بود و در غمش
تاج شرف به عرش برین بود و در غمش
قلب تمام عالمیان پر شد از الَم

از ضربتی که باعث قتل امام شد
فصل نشاط و شادی امّت تمام شد
ماه عزا مرادف ماه صیام شد
تا روز حشر خنده به انسان حرام شد
دامان ما ز اشک دو دیده است همچو یَم

زینب(س) ز غصه دست عزا می زند به سر
گشته حسن(ع) ز داغ پدر زار و خونجگر
بشکسته از حسین(ع) ز داغ پدر، کمر
عباس(ع) هم دو چشمه ی خون جاری از بصر
بشکست وقت شرح غصه ی جان سوزشان قلم

فصل عزاست گریه کن ای چشم روزگار
اما به جای اشک تو از دیده خون ببار
از داغ مرتضاست غمین حال ذوالفقار
اما علی(ع) به کعبه قسم، گشته رستگار
همراه فاطمه(س) به جِنان می زند قدم

مناجات شب قدر

در این شب قدر ای خدا، شب زنده داری می کنم

شرمنده از کردار خود، تا صبح زاری می کنم

در این شب قدر ای خدا، آمد به سویت بنده ای
آمد به سویت بنده ی افسرده و شرمنده ای

در این شب قدر ای خدا، ورد لب من نام توست
امشب انیسم تا سحر، قرآن تو، پیغام توست

در این شب قدر ای خدا، من با تو گویم راز دل
لبریزم از جرم و خطا، از کرده های خود خجل

در این شب قدر ای خدا، با من مدارا می کنی؟
درد من دلخسته را، یارب مداوا می کنی؟

در این شب قدر ای خدا، چشم امیدم سوی توست
تنها دوای درد من، ای مهربان داروی توست

در این شب قدر ای خدا، با حال غمگین آمدم
با کوله باری از گناه، با جرم سنگین آمدم 

در این شب قدر ای خدا، با دیده ای تر آمدم
با قلب لبریز عزا، از داغ حیدر(ع) آمدم

در این شب قدر ای خدا، قرآن بگیرم روی سر
من با تو نجوا می کنم ای دوست تا وقت سحر

در این شب قدر ای خدا، بی آبرویم پیش تو
تو مالک الملکی و من، بیچاره و درویش تو

در این شب قدر ای خدا، من با تو دارم گفتگو
گر چه گنه آلوده ام، دارم من از تو آبرو

در این شب قدر ای خدا، هستی تو غفّار الذّنوب
من پای تا سر عیبم و هستی تو ستّار العیوب

در این شب قدر ای خدا، ای مالک روز جزا
بین من و تو واسطه باشد علی مرتضی(ع)

در این شب قدر ای خدا، من با حدیث اشک و آه
دارم امید آن که تو بر من نمایی یک نگاه

در این شب قدر ای خدا، عبدی خطا کار آمده
چون سیل اشک چشم او بر روی رخسار آمده

در این شب قدر ای خدا، ممنونم از مهمانیت
از لطف و احسان تو و از رحمت رحمانیت

در این شب قدر ای خدا، ورد لبم یا مصطفاست
گر من گنه آلوده ام، او شافع روز جزاست

در این شب قدر ای خدا، زهرا(س) مددکار من است
زینب(س) ز راه مرحمت پیوسته غمخوار من است

در این شب قدر ای خدا، باشد شفیع من حسن(ع)
ماه بنی هاشم(ع) دهد عز و شرافت را به من

در این شب قدر ای خدا، دستم به دامان حسین(ع)
با عابدین(ع) همناله ام، از داغ او در شور و شین 

در این شب قدر ای خدا، با یاری آل عبا(ع)
یارب به حق باقر(ع) و صادق(ع) مدد فرما مرا

در این شب قدر ای خدا، در این شب ذکر و دعا
یارب به حق کاظم(ع) و حق علی موسی الرضا(ع)

در این شب قدر ای خدا، حق امام دین جواد(ع)
حق علی ابن الجواد(ع)، آن شافع روز معاد

در این شب قدر ای خدا، حق امام عسکری(ع)
حق امام مهدی(عج) و آن ذوالفقار حیدری

در این شب قدر ای خدا، ای مالک روز حساب
خواهم ز تو امر فرج، فرما دعایم مستجاب

شعر میلاد امام حسن مجتبی ع

میلاد گل سر سبد گلشن زهراست

این نو گل زهرا(س) چه پری چهره و زیباست

از مقدم او شور و شعف در همه دل هاست
این درّ گران حاصل پیوند دو دریاست

از مقدم او چشم محمّد شده روشن
بگرفته صفا از قدمش روضه و گلشن

ماه رمضان، ماه خدا، ماه ضیافت
ماه علی(ع) و ماه ولیّ، ماه ولایت
ماه حسن(ع) و ماه سخا ماه کرامت
ماهی که هویداست در آن راه سعادت

آمد به جهان تا پسر حیدر(ع) کرار
یک باره دل عالمیان گشت گرفتار 

ما شیعه ی اوئیم و به سر تاج ولایش
ما ملتمس قطره ای از بحر دعایش
او هست کریم و همه هستیم گدایش
وقتی که رضا اوست، رضا هست خدایش

این گل که صفا داده به گلزار پیمبر(ص)
باشد حسن(ع) و روشنی دیده ی حیدر(ع)

توحید پذیری است به حق شرط نبوٌت
تبلیغ رسالت همه ابلاغ امامت
اینها همگی معنی ایمان و دیانت
خوشبختم و دارم به سرم تاج ولایت

تا دخت نبی محو تماشای حسن(ع) شد
هر شیعه مسلمان تولای حسن(ع) شد

فرزند امیر عرب و حجت دادار
او آمد و شد مثل علی(ع) زینت گلزار
ما جمله خط و اوست به حق نقطه ی پرگار
او آب حیات است و منم تشنه ی دیدار

نامش حسن(ع) است و پسر ارشد زهراست
آیات خدا را پسر فاطمه(س) معناست

جمعند ملائک همه اطراف سرایش
جبریل بخواند همه دم مدح و ثنایش
کردند ملائک همگی سجده به پایش
ما نیز نمائیم همه جان به فدایش

خورشید هدی، جلوه ی حق، رهبر امّت
آمد حسن(ع) آن تاج سر و سرور امّت

نامش حسن(ع) و واسطه ی فیض خدا اوست
تفسیر اذان، معنی دین، روح دعا اوست 
آلام بشر را همه درمان و شفا اوست
کان کرم و معرفت و جود و سخا اوست

باشد یکی از اعظم اسماء الهی
از او طلبم گوشه ی چشمی و نگاهی

او ترجمه ی بینه و کوثر و تین است
تفسیر زلال علق و نور مبین است
او قبله ی حاجات همه اهل یقین است
 گهواره ی او بال و پر روح الامین است 

در مقدم او عرش خدا گشته چراغان 
تبریک به اسلام و به ایمان و به انسان