علم الکتاب

گفت هدهد با سلیمان نبی(ع)
شرح حال مردم ملک سبا
گفت: دیدم مردم آن سرزمین
عبد خورشیدند و غافل از خدا

بود یک زن پادشاه آن دیار
صاحب انواع و اقسام نعیم
داشت آن زن در میان قصر خود
جایگاه ویژه و تختی عظیم

گفت: با هدهد سلیمان نبی(ع)
نزد آن زن نامه ی من را ببر
چون که آن زن خواند پیغام مرا
تو از احوالش بکن ما را خبر

متن آن نامه کلامی ساده بود
بعدِ بسم الله الرحمن الرحیم
خواست تا «بلقیس» تسلیمش شود
بر خلاف امر شیطان رجیم

نامه را خواند و نشد تسلیم حقّ
پیروی کرد او ز شیطان رجیم
گفت: با یاران سلیمان نبی(ع)
نزد من آرید آن تخت عظیم

گفت: شخصی با سلیمان نبی(ع) 
چون که می دانم کمی علم کتاب
قبل از آن که ‌پلک را بر هم زنی
تخت را می آورم عالی جناب!

با همان یک ذره از علم کتاب
حضرت آصف سلیل برخیا
تخت را در کمتر از یک ثانیه
تا فلسطین بُرد از ملک سبا

سال ها بگذشت و در ملک حجاز
چون محمد(ص) رحمةً للعالمین
شد به فرمان خدای ذوالجلال
آخرین پیغمبر روی زمین

کافران گفتند با او این سخن
تو که اینجا نزد ما می زیستی!
گر نداری شاهد شایسته ای
پس در این صورت پیمبر نیستی

گفت: من را شاهد اول خداست
آن که باشد هستی ام از هست او
داده او حکم رسالت را به من
من گرفتم حکم خود از دست او

شاهد دوم کسی باشد که او
هست آگاه از همه علم کتاب
او مرا باشد وصی و جانشین
کرده او را هم خداوند انتخاب
 
با شجاعت او «سلونی» گفته است
چون که آگاه است از علم الکتاب
سینه ی من شهر علم و دانش است
مرتضی(ع) هم هست بر این شهر، باب

 

علم حیدر(ع) هست هفتاد و دو حرف
علم آصف بود یک حرف از کتاب!
شد تفضّل بر علی(ع) علم الکتاب
هست این شأن و مقام بوتراب

 

مقتدای مؤمنین و مؤمنات
شاهد خلقت علی(ع) مرتضاست
ای مسلمانان عالم تهنیت
چون که حیدر(ع) شافع روز جزاست

فضیلت زیارت کربلا ۲

انبیا(ع) و فرشتگان خدا
اوصیا(ع) و ائمه ی اطهار(ع)
همه هستند زائران حسین(ع)
که دعا می کنند بر زوّار

به همه زائران قبر حسین(ع)
می دهد ابتدا خدا حسنات
چون نظر کرد حقّ به کرب و بلا
نوبت مکّه آید و عرفات

بهره مندند زائران حسین(ع)
همه از نعمت شفاعت او
می خورد غبطه در صف محشر 
هر که جامانده از زیارت او

می فشارند دست زائر را
در قیامت فرشتگان خدا
 آب نوشند زائران حسین(ع)
همه از دست حضرت سقّا(ع)

زائران حسین(ع) می باشند
همنشینان چارده معصوم(ع)
کرد آن که زیارتش را ترک
می شود از مصاحبت محروم

گفت: راوی که حضرت صادق(ع)
چون مناجات با خدا می کرد
در میان دعا و راز و نیاز
او به زوّار هم دعا می کرد

حفظ کن از بلا تو زائر را
ای خداوند راحم و غفّار
حافظش باش در همه احوال
از گزند ستمگر و جبّار

ای خدا تو رفیق زائر باش
بده پاداش نیک بر زائر
زائران را تو یار و یاور باش
که مدد خواه توست هر زائر

دفع فرما تو شر شیطان را 
از سر هر که کربلایی شد
آن کسی که سوی حرم آمد
یا علی(ع) گفته و خدایی شد

هر که مالید بر ضریح حسین(ع)
دیده و دست و گونه ی خود را 
یا که از شوق و آرزو مندی
بوسه ها زد به مرقد مولا

بده مزد زیارت او را
ای خداوند خالق سبحان
خواهش زائر ای خدا این است
فرج حضرت امام زمان(ع)

زائر سیّد شهیدان است
پاک از هر گناه روز معاد
می رود سربلند سوی بهشت 
خوش و خندان و خُرّم و دلشاد

فضیلت زیارت کربلا ۱

چون مودّت به اهل بیت رسول(ص)
امر حقّ و پیام قرآن است
دوری از اهل بیت پیغمبر(ص)
باعث نقص دین و ایمان است

هست مزد رسالت احمد(ص)
چون مودّت به خاندان بتول(س)
آن که شد تارک زیارتشان
مانده در زیر بار دِیْن رسول(ص)

هر که شد زائر امام حسین(ع)
اجر و پاداش اوست مثل جهاد
می شود شافعش امام حسین(ع)
در صف محشر و زمان معاد

می شود بوسه بر ضریح حسین(ع)
موجب طول عمر و حفظ بدن
می شود رفع هر گرفتاری
از همه زائران چه مرد و چه زن

حضرت ذوالجلال والاکرام
می برد غصه از دل زائر
ترس از مرگ می رود از بین
نشود موجب غم خاطر

آن چه را خرج می کند زائر
باز گردد به او هزاران بار
چه تجارت تو را از این بهتر
که شود مال اندکت، بسیار

جمع بسیاری از فرشتگان خدا
زائران را کنند استقبال
چون که برگشت زائری ز حرم
بدرقه می کنندش از دنبال

انبیا(ع) و فرشتگان هستند
همگی زائران قبر حسین(ع)
در کنار مزار شش گوشه
 همه ریزند اشک شوق ز عین

اوصیا(ع) و ائمه ی معصوم(ع)
می کنند استلام گِرد حرم 
همه خواهند از خدای کریم
 تا کشد بر گناه شیعه قلم

می گزارم به خاک سجده ی شکر
زائر کوی کربلا شده ام
چون ثواب هزار «حجّ» دارد
زائر خانه ی خدا شده ام

در کنار ضریح آن حضرت
استجابت شود دعاهایم
باعث بخشش گناهان است
بوسه ای بر ضریح مولایم

زائران حریم قدسی او 
می چکد اشک شوقشان نم نم
کربلایی شدم خدا را شکر
که شدم با حسینیان همدم

ثقلین

گفتا: که عمل به آیه ها مطلوب است
در خواندن قرآن که نباشد ثمری!
گفتم: که اگر ز فیض محرومی تو
شاید که نخوانده ای از آن مختصری!

پرسیدم از او که چه کسی در عالم
بوده است به آیات خدا عالِم تر؟
یا در عمل به آیه های قرآن
بوده چه کسی ز مردم عالَم، سر؟

گفتا: به یقین رسول اکرم(ص) باشد
آن عالم و عامل به قرآن کریم
ما نیز به طاعت از رسول اکرم(ص)
بر بندگی خدای خود مفتخریم

گفتم: که خدا به آن رسول اعظم(ص)
فرموده خطاب «رتلِ القرآن» را
فرموده به نیمی از همه شب هایت
برخیز و بخوان به صوت زیبا آن را

گفتم: که خداوند به او فرموده است
قرآن تو بخوان هرچه میسّر باشد
در روز هر آنچه خوانده ای کافی نیست
شب نیز بخوان چنین مُقرّر باشد

وقتی که خدا امر به خواندن کرده است
پس خواندن آن سود فراوان دارد
خوش آن که تمام عمر در هر شب و روز
الفت به کتاب وحی، قرآن دارد

زیباست خدا و عاشق زیبائی است
باید که بکوشیم به زیبا خواندن
تا اوج کمال راه ما طولانی است
راضی نشویم ما به اینجا ماندن

البته که چون که آیه ای را خواندیم
در معنی آن است تدبّر بهتر
زیرا که اگر کنی عبادت عمری
از آن همه، ساعتی تفکّر بهتر!

خواندیم و تدبّر و تفکر کردیم
وقت عمل است پس به آن می کوشیم 
با عشقِ تمام «یاعلی(ع)» باید گفت
صد شکر لباس بندگی می پوشیم

قرآن که امانت رسول الله(ص) است
یک بال سعادت بشر می باشد
پرواز به یک بال نباشد ممکن
پس لازمه اش بال دگر می باشد

آن بال دگر «آل محمد(ص)» هستند
باید که مطیع امر آنان باشیم
با پیروی از کتاب و از معصومین(ع)
ما نیز یکی ز «اهل ایمان» باشیم

«قرآن کریم» با «احادیث شریف»
خورشید فروزان طریق دینند
در جستجوی کوی سعادت هستی؟
 پس این دو سعادتِ تو را تضمینند

شعر وفات حضرت معصومه س

رفتی و در عزای تو بانو
می زند شیعه دست غم بر سر 
چشم های اهالی دنیا 
شده بانوی قم ز داغت تر 

مثل ابر بهار می گرید
چشم ها در عزای تو بانو
همه ی مؤمنان و دین داران
نوحه خوان در رثای تو بانو

قلبت ای خواهر امام رضا(ع)
معدن شرع و دین و ایمان است
مایه ی فخر شیعیان هستی
مرقد تو بهشت ایران است

رفتی و بعد رفتنت بانو
دل هر شیعه ای گرفت از غم
قلب ها زخمی غمت باشد
نیست بر زخم داغ تو مرهم

سوی ایران کشیده بود تو را
شوق دیدار هشتمین خورشید
حیف گلچین روزگار این بار
زودتر از همیشه گل را چید

زینب(س) حضرت رضایی تو
درد هجران طبق طبق داری
فرصت دیدن برادر را 
به تو اما نداد بیماری

از تب اشتیاق قلبت سوخت
چون ندیدی دمی برادر خود
زینب(س) اما سر برادر را
روی نی دید در برابر خود

تو شهیدی، شهیده ای بانو
در ره یاری امام رضا(ع)
خورده از این جهت گره نامت
بانوی قم گره به نام رضا(ع)

چون که رفتی از این جهان بانو
کمر اهل آسمان خم شد
هر دلی در عزای تو بانو
مملو از حزن و درد و ماتم شد

چون شدی تو فدای مولایت
شیعه لبریز درد و غم گردید
قبر تو قبله گاه دل ها شد
کعبه ی شیعه و حرم گردید

شعر ولادت امام عسکری ع

آمد به جهان مردی سر تا به قدم پاکی
الگوی زمینی ها با سیرت افلاکی

تا چشم گشود او شد تاج سر هر شیعه
ما شیعه ی او هستیم او رهبر هر شیعه

او هست ولی الله فرزند ولی الله
هم شمس هدایت اوست هم راهنمای راه

هم حجتِ الله است هم زاده ی حجت هاست
امید دل حیدر(ع) نور بصر زهراست

او چون صفی الله است سر تا به قدم نور است
هر جا سخن از پاکی است او مقصد و منظور است

سبط نبی الله(ص) و فرزند علی(ع) باشد
او نیز پیمبر(ص) را محبوب و وصی باشد

او هست امان هر دین دار و خدا باور
او هست به دین داران هم رهبر و هم یاور

هم اوست ستون دین هم اوست امام ما
در زیر لوای اوست فردوس به کام ما 

او وارث آدم تا ارثیه ی خاتم شد
او آمد و چون حیدر(ع) اسلامِ مجسم شد 

مانند حسن(ع) مولا الگوی دیانت شد
مانند حسین(ع) اما مصباح هدایت شد

با حکم خداوند او دعوتگر انسان هاست
او اسوه و الگوی نیکوی مسلمان هاست

او حجت حجت هاست او هادی امت هاست 
گنجینه ی علم است او، او صاحب نعمت هاست

نامش حسن است او که حُسن است سراپایش
 دل برده ز هر شیعه با حُسن دلارایش

هم حصن حصین است او هم مأمن هر مؤمن
قربان قدم هایش جان و تن هر مؤمن 

حضرت عبدالعظیم افتخار ری

یا سید الکریم تویی افتخار ری
مدیون توست کشور دین و دیار ری

نور هدایتی تو و لبریزی از یقین
الگوی راستی و درستی و مرد دین

ای سینه ی شریف تو گنجینه ای ز نور
از ما تو را سلام فراوان ز راه دور

نامت برای اهل یقین مانده یادگار
اسلام از تلاش شما گشته پایدار

ای مظهر اطاعتِ از حیّ ذوالجلال
کردی تو فتح قله ی دین داری و کمال

در علم و معرفت تویی الگوی شیعیان
بوده است در کلام تو تقوا و دین عیان

ای زائران کوی شما زائر حسین(ع)
در مدح تو سروده غزل شاعر حسین(ع)

ای نور چشم اهل یقین سید الکریم
ای بر دیار ری چو نگین سید الکریم

بر محفل علوم تویی رکن استوار
امضای تو دهد به احادیث اعتبار

از مقدم تو گشته دل شیعه شادمان
نام تو هست در دل تاریخ جاودان