عاشقانه

کنج حرمش ذکر و دعا را عشق است
آوای خوش خدا خدا را عشق است

شیراز و کنار مرقد شاه چراغ
دست طلبی و ربنا را عشق است

اشکی ز دو چشم و ناله و سوز دعا
حال خوشی و شور و صفا را عشق است

از شاه چراغ صد کرامت دیدن
اوقات خوش شاه و گدا را عشق است

از نور چراغ اوست روشن ره ما
شیراز و چراغ رهنما را عشق است

ما در حرمش به صد امید آمده ایم
چشمان تر و خوف و رجا را عشق است

ای شاه چراغ مبتلای تو شدیم
زیرا که به دوست ابتلا را عشق است

جز راه ولایت ره دیگر نرویم
با دوست فقط راه ولا را عشق است

یاد ایام

یاد ایامی که ما عشقی الهی داشتیم
رو به سوی آسمان گاهی نگاهی داشتیم

چون اسیر سیل طوفان های دنیا می شدیم
بی هراس از بیم طوفان جان پناهی داشتیم

سایه ی لطف خدا پیوسته بالای سر است
ما ز جنس لطف حق بر سر کلاهی داشتیم

ده برابر بود پاداش همه اعمال نیک
زود می بخشید ما را  چون گناهی داشتیم

از متاع این جهان دستان ما خالی ولی ...
حال خوش، آرامش و عزّ و رفاهی داشتیم

از سر شب تا سحر بودیم با حق هم سخن
با چنین حالی عجب صبح و پگاهی داشتیم

دست یاری خدا پیوسته ما را یار بود
چون امیر المومنین(ع) میر سپاهی داشتیم

در محاکم حق همیشه جانب ما بود و بس
چون که ما از جنس حق آنجا گواهی داشتیم

شد نوشته سرگذشت ما، ولی با رنگ نور
نقطه هایی نیز با رنگ سیاهی داشتیم

تا ابد باز است راه توبه، باید باز گشت
توبه باید کرد وقتی اشتباهی داشتیم  

قران

پیغام خدا برای انسان هستم
روشنگر راه هر مسلمان هستم

گر در طلب چشمه ی ایمان هستید ؟
من چشمه ی پاک دین و ایمان هستم

سر چشمه ی  نور و عشق و امیدم من
خورشید هُدا، ماه درخشان هستم

سرسبزی باغ عشق مدیون من است
من فصل بهار هر گلستان هستم

من چشمه ی فیاضم و پایانم نیست
من باعث فیض حی سبحان هستم

شادابی و خرمی ره آورد من است
بر گلشن دین بارش باران هستم

من حیدر(ع) ثانیم که در روز حساب
مانند علی(ع) دلیل و میزان هستم

بر درد بشر اگر شفا می خواهید
بر درد شما دوا و درمان هستم

خوانده است نبی(ص) مرا یکی از ثقلین
بر اهل زمین شمع فروزان هستم

من جز سخن حق به لبم نیست سخن
حق گویم و حق جویم و فرقان هستم

شیوا و رساست آنچه می گویم من
حیدر(ع) صفتم، بسی سخندان هستم

در روز حساب میزبان خواهم بود
امروز اگر که بر تو مهمان هستم

من ترجمه ی ساده ی آل اللهم(ع)
پیغام خدا کتاب قران هستم