یا ثامن الحجج علیه السلام

ای جان من فدای تو یا ثامن الحجج(ع)
دارم به سر هوای تو یا ثامن الحجج(ع)

ای معدن سخاوت و ای چشمه ی امید
دست من و عطای تو یا ثامن الحجج(ع)

تاج شهنشهی دو عالم به سر مراست
زیرا منم گدای تو یا ثامن الحجج(ع)

من دردمند عشق توام ای دوای درد
درد من و دوای تو یا ثامن الحجج(ع)

یک عمر بوده ام سر خوان کرامتت
ریزه خور عطای تو یا ثامن الحجج(ع)

از مقدم تو عرش خدا گشته با صفا
دلها خوش از صفای تو یا ثامن الحجج(ع)

یک عمر دم زدم ز خدا و ز اهل بیت(ع)
در سایه ی ولای تو یا ثامن الحجج(ع)

باشد رضای حضرت حق در رضای تو
من در پی رضای تو یا ثامن الحجج(ع)

بر تن مراست جامه ای از جاودانگی
زیرا شدم فنای تو یا ثامن الحجج(ع)

از من ندیده ای تو به غیر از جفا ولی
شرمنده ی وفای تو یا ثامن الحجج(ع)

حاجت روا شوم تو مرا گر دعا کنی
محتاج یک دعای تو یا ثامن الحجج(ع)
 

شعر ولادت امام رضا علیه السلام

آمد کسی که جنت رضوان سرای اوست
خلق تمام عالم امکان برای اوست

آمد کسی که معنی قرآن احمدی است
راضی خدا همیشه به شرط رضای اوست

بر سر گذاشت شیعه ی او تاج افتخار
زیرا که در تمامی عمرش گدای اوست

با عشق او تمامی عالم رود به خواب
بیدار موقع سحر از ربنای اوست

عالم ز نور صورت ایشان منور است
خرم همیشه باغ بهشت از صفای اوست

روح الامین به عرش خداوند لایزال
محو جمال او شده و مبتلای اوست

هر چه بدی به ما رسد از شر دشمن است
هر جا که دفع شر بشود از دعای اوست

آیا حدیث آل عبا(ع) را شنیده اید؟
شیعه به زیر سایه ی شال و عبای اوست

شد مقتدای شیعه و شد قبله گاه عشق
پیوسته شیعه شاکر لطف خدای اوست
 

توسل به امام رضا علیه السلام

دست وقتی که دعا داشته باشد خوشتر
سینه وقتی که نوا داشته باشد خوشتر

عاشق آن است که جان در قدم دوست دهد
عشق وقتی که بلا داشته باشد خوشتر

دردمندیم و دوای همه ی ماست رضا(ع)
درد وقتی که دوا داشته باشد خوشتر

مرغ دل بال گشوده به سوی کوی رضا(ع)
 مرغ وقتی که هوا داشته باشد خوشتر

نقش دلدار هویداست به آئینه ی دل
آینه چون که جلا داشته باشد خوشتر

آن که دل برده ز ما جلوه گه عشق و صفاست
یار وقتی که صفا داشته باشد خوشتر

در احسان رضا(ع) باز به روی همه است
خانه وقتی که گدا داشته باشد خوشتر

دست از عشق رضا(ع) هیچ نخواهیم کشید
عشق وقتی که بقا داشته باشد خوشتر

می عشق است که نوشیم ز سقا خانه
مست اگر میل و رضا داشته باشد خوشتر

آن که شد زائر دربار رضا(ع) در مشهد 
هوس کرب و بلا داشته باشد خوشتر
 

بزرگداشت حضرت احمد ابن موسی ع

1
یا شاه چراغ با وفا هستی تو
عباس برادرت رضا(ع) هستی تو
باشد حرم تو جلوه ی باغ بهشت
ای عشق پر از شور و صفا هستی تو

2
یا شاه چراغ عروة الوثقائی
الگوی صداقت و عبادت و تقوائی
صحن حرمت بهشت را می ماند
فرزند رشید حضرت زهرائی

3
یا شاه چراغ جان جانانی تو
سر تا به قدم جلوه ی ایمانی تو
ای مامن شیعیان عالم حرمت
تاج سر مردمان ایرانی تو

4
توئی شاه چراغ آقا، پری از مهربانی ها
تو داری از علی(ع) و آل پیغمبر(ص) نشانی ها
تو هستی اسوه تقوا و ایثار و فداکاری
زمینی هستی و دل برده ای از آسمانی ها

5
ای آن که برادری و فرزند امام
یا شاه چراغ بر تو از دور سلام
داریم به تو ارادت از عهد قدیم
جان نیز به قربان شما، ختم کلام
 

شعر ولادت حضرت معصومه سلام الله علیها

بهشت جلوه ای از بوستان فاطمه هاست

کتاب وحی خدا ترجمان فاطمه هاست

خدا شناسی و زهد همه مسلمانان
نشانه ای ز حدیث اذان فاطمه هاست

تمام اهل جهان ریزه خوار زهرایند
ز سفره ای که ملقب به خوان فاطمه هاست

اگر چه روزی ما دست خالق یکتاست
بشر به لطف خدا میهمان فاطمه هاست

گذاشت پا به زمین زینب امام رضا(ع)
گلی که خرّمی گلستان فاطمه هاست

صفا گرفته زمین از قدوم حضرت او
که ماه روشنی از آسمان فاطمه هاست

رسید  و باعث  آرامش دل و جان شد
که سایبان سر شیعیان فاطمه هاست

به شان فاطمه نازل شده است کوثر وحی
کلام وحی که شرح و بیان فاطمه هاست

خلاصه آن که همه عالم است باغ فدک
تمام عالم هستی از آن فاطمه هاست

ستون خیمه ی اسلام جز ولایت نیست
ولایت علوی گفتمان فاطمه هاست 

دو فاطمه و دو معصومه و دو حجّت حق
تمام حرف من و داستان فاطمه هاست

چه غم ز سختی ایام چند روزه ی عمر
که سایه سار سرم سایبان فاطمه هاست

شعر شهادت امام جعفر صادق علیه السلام

سیدی از کدام طایفه ای که مطهر شبیه قرآنی

پای تا سر فضیلتی آقا، زینت گلشن و گلستانی

استواری دین ز قامت توست، تو ستون بنای اسلامی
بانی فقه شیعه هستی تو، شیعه را تو اساس و بنیانی

پرورش داده ای چهار هزار عالم دین شناس آقا جان
بی تو و مکتب تو گم می شد به یقین شیوه ی مسلمانی

دستهای تو را ز کین بستند، بین کوچه کشیده اند تو را
جرم تو چیست ای امام همام، تو که سرمشق بی گناهانی

باز هم یک عبا و عمامه بر روی خاک کوچه افتاده
بازهم دشمنان اسلام و باز هم نقشه های شیطانی

می کشد هی طناب را دشمن تا تو را بیشتر دهد آزار
 غافل از این که تو اولی الامری، انتخاب خدای سبحانی

می زند با لگد به پهلویت، تا که همدرد مادرت باشی
تا که همچون علی(ع) کنی ناله، نیمه شب ها غریب و پنهانی 

احترامت که پیشکش آقا، این همه ناسزا به تو گفتند
کور بودند آن جماعت پست، که ندیدند ماه تابانی

چون گرفتند جعد گیسویت، یاد زلف رقیه(ع) افتادی
یاد شام و خرابه نیمه ی شب، سر بابا زمان مهمانی

پیر این شهر نیستی تو مگر، بی عصا و عمامه ای از چه؟ 
خاکی و پاره پاره پیراهن، پس چرا این همه پریشانی

قلب تو گشته است پر آشوب، نکند یاد زینب (س) افتادی
غصه داری تو در دم آخر، سینه پر درد و دیده گریانی

در مدینه همیشه می خواندی روضه ی کوچه و  در و دیوار
گشته تکرار روضه کوچه در همین روزهای پایانی

اشعار وفات حضرت عبدالعظیم

مرغ دلم ز روز ازل یاکریم شد
یعنی که زائر حرمت از قدیم شد

کرب و بلائی است دلم چون که بارها
دل راهی زیارت عبدالعظیم شد
2
ما ساکنان کوی غصه از قدیمیم
در غصه آل عبا(ع) ما هم سهیمیم

دامان ما از اشک دیده گشته دریا
ما داغدار حضرت عبدالعظیمیم
3
در عزایت شهر ری ماتم سراست
چشمه ی خون جاری ز چشمان ماست

السلام ای سید والا مقام
زائر تو زائر کرب و بلاست
4
سر تا به پای شهر ری گشته سیه پوش
با جان شیعه داغ تو گشته هم آغوش

افتاده در جان آتشی از رفتن تو
داغ غمت هرگز نمی گردد فراموش
5
ای تو کریم تر ز تمام کریم ها
دل برده ای ز عالمیان ازقدیم ها

عبدالعظیم هستی و سلطان ملک ری
تسلیم امر تو همه عبدالعظیم ها
6
منشاء فضل و کرامت حضرت عبدالعظیم
منبع جود و سخاوت حضرت عبدالعظیم

زائر کوی تو باشد زائر کرب و بلا
آفرین بر این شباهت حضرت عبدالعظیم
7
حضرت عبدالعظیم و افتخار اهل بیت(ع)
در تمام عمر خود بودی دچار اهل بیت(ع)

مرقدت در شهر ری دارد صفای کربلا
هستی خود را نمودی چون نثار اهل بیت(ع)
8
در عزایت دست غم دارند بر سر شیعیان 
اشک غم جاری است از چشمان هر پیر و جوان

هرکه باشد زائر تو زائر کرب و بلاست
این فضیلت را فقط داری تو در کل جهان