غزل تر از غزل

ای به هادی(ع) پسر و ای که به زهرا(س) ثمری
بحر فضلی و به دریای ولایت گهری

تویی آن بدر تمامی که شبم روشن از اوست
و تو آن شمس درخشنده که شب را سحری

چون خداوند هنرمند هنرمندان است
تو به دستان توانای الهی هنری

حیدری(ع) مذهبم و شاه دو عالم هستم
تا که مانند تویی گشته مرا تاج سری

دل من بیت ولایت شده و خانه ی توست
خانه ی دل شده روشن که تو قرص قمری

پدرت هادی(ع) و فرزند تو مهدی(س) باشد
ای گل باغ ولا، تاج سر هر بشری  

چشم ما بسته به دستان تو باشد آقا
قدمی رنجه بفرما و به چشمم گذری

شیعه عسکری ام،هر دو جهان مال من است
تو همه دار و ندارم ، تو همه سیم و زری

با تو از تلخی ایام خبر نیست که نیست
به خداوند قسم هم عسلی هم شکری

کی توان وصف تو گفتن به زبان الکن
ای غزلتر ز غزل وصف تو شد مختصری