شعر شهادت حضرت جوادالائمه علیه السلام

پژمرده شد گلی که صفای جهان از اوست
باغ بهشت و خرمی بوستان از اوست

هر صبح شمس دیده گشاید به عشق او
هفت آسمان و گردش هر کهکشان از اوست

تفسیر آیه آیه قران کلام اوست
مثل علی (ع) اقامه و ذکر و اذان از اوست

تاج ولای حضرت او بر سر من است
در زیر سایه اش منم و سایبان از اوست

شک نیست هر کجا که گزینم من آشیان
آرامش و صفای دل و آشیان از اوست

در کلبه ای محقر اگر چه شهید شد
هر دو جهان و رونق باغ جنان از اوست

زیبایی جهان همه از نام نیک اوست
رنگ بهار و  جلوه ی رنگین کمان از اوست

در هر نفس کرامت او شامل من است
گر زنده ام قسم به خداوند جان از اوست

از داغ او به سینه و سر می زنم مدام
بر دوش شیعه بار غمی جاودان از اوست

یا جواد الائمه علیه السلام

وقتی به جز از صحبت جان حرف دگر نیست
در دل زغم و غصه و اندوه اثر نیست

از یمن قدوم نهمین حجت دادار
غیر از خبر شور و شعف هیچ خبر نیست

نوشید هر آن کس، دمی از شهد ولایت
دانست که شیرین تر از این، شهد و شکر نیست

جان را به فدای قدمش کردم و شادم 
ما زنده به عشقیم، در این عشق ضرر نیست

آن کس که نرفت است ره پاک هدایت
هرگز به شب تیره اش امید سحر نیست

جز راه هدایت نرود مرد هنرمند
راهی که به دوزخ برسد راه هنر نیست

باید به رهی رفت که ایمن ز خطرهاست
جز راه هدایت، رهی ایمن ز خطر نیست

عمریست که غرقیم به دریای ولایت
بحری که در آنجا خطری بهر بشر نیست

چشمی که به دستان جواد(ع) است همیشه
جز آرزوی مرحمتش مد نظر نیست